سنسورهای مغناطیسی چه کاربردی در صنعت آسانسور دارند؟
شاید برای بسیاری از کسانی که از آسانسور استفاده می کنند این سوال پیش آمده باشد که آسانسور چگونه سر یک طبقه می ایستد؟ آیا وسیله مکانیکی وجود دارد که باعث شناسایی و توقف می شود؟ یا اینکه آسانسور به صورت هوشمند اینکار را انجام می دهد؟!
کسانی که آشنایی نسبی با رشته برق دارند مطئنن می دانند که طراحی چنین سیستمی چندان کار دشواری نیست. زیرا کافی است از سنسورهای موجود در بازار یکی را انتخاب نماییم تا کار ما را راه بیندازد. سنسورهای مغناطیسی ابزاری بسیار مناسب برای طراحی چنین سیستمی می باشند زیرا علاوه بر هزینه کم، نصب آسان و دقت بالایی دارند و به همین منظور به وفور در صنعت آسانسور مورد استفاده قرار می گیرند.
سنسورهای مغناطیسی مورد استفاده در صنعت آسانسور از نوع لچ می باشند به این معنی که آخرین حالت خود را حفظ می کنند. بگذارید به صورت بسیار ساده توضیح دهم. فرض کنید یک سنسور مغناطیسی لچ و یک آهنربا در اختیار دارید. در داخل سنسور یک کنتاکت بسیار ریز طراحی شده است که اگر مثلا قطب منفی آهنربا روبروی سنسور قرار گیرد باعث بسته شدن کنتاکت می شود و اگر قطب مثبت آهنربا جلوی سنسور قرار گیرد باعث باز شدن کنتاکت خواهد شد و به خاطر اینکه کنتاکت از نوع لچ می باشد لذا آخرین حالت کنتاکت حفظ خواهد شد.
ما برای اینکه هر طبقه را شناسایی کنیم چند آهنربا در نزدیکیه هر طبقه بر روی ریل کابین تعبیه می کنیم تا سنسوری که بر روی کابین و نزدیک به ریل نصب شده است، این آهنرباها را شناسایی کرده و فرمان توقف آسانسور را بدهد. در نصب سنسور باید دقت زیادی صورت گیرد تا از حوادث احتمالی جلوگیری شود.
معایب سنسورهای مغناطیسی لچ
سنسورهای مغناطیسی به مرور زمان خاصیت خود را از دست می دهند و گهگداری به درستی قطب های مغناطیسی آهنرباها را تشخیص نمی دهند و یا اینکه ممکن است کنتاکت ها آخرین حالت خود را حفظ نکنند که در این صورت باعث عدم توقف کابین در طبقه مورد می شود.
